Wszystko dobrze.

To chyba najczęstsza odpowiedź, gdy ktoś pyta, jak się czujemy. Słowa wypowiedziane z automatu. Na odczepnego. Bo tak jest łatwiej.

Prawda?

A co, jeśli nic nie jest dobrze? Co, jeśli ledwo się trzymasz, ale nie chcesz nikogo martwić? Albo boisz się, że i tak nikt nie zrozumie?

W tych chwilach, kiedy mówimy „wszystko dobrze”, choć w środku wszystko się sypie.

W depresji, która wygląda jak uśmiech. W ciszy, która potrafi krzyczeć najgłośniej. Nie musisz być silny_a. Nie musisz wszystkiego znosić sam_a.

Wszystko dobrze.

To chyba najczęstsza odpowiedź, gdy ktoś pyta, jak się czujemy. Słowa wypowiedziane z automatu. Na odczepnego. Bo tak jest łatwiej.

Prawda?

A co, jeśli nic nie jest dobrze? Co, jeśli ledwo się trzymasz, ale nie chcesz nikogo martwić? Albo boisz się, że i tak nikt nie zrozumie?

W tych chwilach, kiedy mówimy „wszystko dobrze”, choć w środku wszystko się sypie.

W depresji, która wygląda jak uśmiech. W ciszy, która potrafi krzyczeć najgłośniej. Nie musisz być silny_a. Nie musisz wszystkiego znosić sam_a.